Jednym z głównych czynników decydujących o kształcie rozporządzeń non-ETS i LULUCF jest obowiązek realizacji zobowiązań UE wynikających z porozumienia paryskiego w sprawie zmiany klimatu, które zostało przyjęte podczas 21. Konferencji Stron Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w Sprawie Zmian Klimatu.

Postanowienia te są podstawą światowych działań mających na celu walkę ze zmianami klimatu. O kluczowym znaczeniu porozumienia paryskiego mowa jest w uzasadnieniu i motywach obydwu aktów prawnych.

W postanowieniach porozumienia podkreślono, że kluczowe znaczenie dla łagodzenia zmian klimatycznych, ma wkład poszczególnych państw w postaci rozwoju areału rolnego i leśnego. To właśnie obszary leśne w największym stopniu przyczyniają się do pochłaniania CO2 i naturalnego ograniczania emisji. Co więcej, zdaniem klimatologów, to dewastacja lasów i znaczne ograniczanie ich areału odpowiada za negatywne, klimatyczne zjawiska ekstremalne. Trzeba pamiętać o tym, że podstawowym celem naszych działań jest uniknięcie zmian klimatycznych. Ograniczenie emisji i powstrzymanie zmiany temperatur na świecie jest jedynie środkiem służącym osiągnięciu tego celu.

W związku z powyższym europoseł Jadwiga Wiśniewska zadała pytanie Komisjii Europejskiej o Art. 7 wraz z aneksem III projektu rozporządzenia non-ETS, który zawiera ograniczenie, w myśl którego jedynie 280 milionów ton ekwiwalentu CO2 w całej Unii Europejskiej może zostać uwzględnione jako pochłanianie z użytków rolnych i leśnych do spełnienia przez państwa członkowskie swoich celów emisyjnych.

Limit ten został sztywno podzielony pomiędzy poszczególne Państwa Członkowskie. Tego typu restrykcyjne ograniczenie doprowadzi do tego, że poszczególne kraje nie będą w stanie w pełni wykorzystać swojego potencjału obszarów zielonych. Dla innych z kolei limit będzie niemożliwy do całkowitego wykorzystania. W efekcie ujęty w rozporządzeniu poziom pochłaniania nie zostanie w pełni osiągnięty.


1. Jaki jest powód ustanowienia ograniczenia na poziomie 280 milionów ton ekwiwalentu CO2 mimo tego, że Rada Europejska wskazywała na potrzebę pełnego uwzględnienia wpływu lasów na klimat?

2. Dlaczego doszło do sztywnego podziału limitu pochłaniania pomiędzy poszczególne państwa?

3. Czy taka regulacja nie stoi w sprzeczności z postanowieniami porozumienia paryskiego, w którym wpływ areału leśnego na klimat uznany jest za kluczowy?