Ta strona zapisuje w Twoim urządzeniu krótkie informacje tekstowe zwane plikami cookies (ciasteczkami). Są one wykorzystywane do zapisywania indywidualnych preferencji użytkownika, umożliwiają logowanie się do serwisu, pomagają w zbieraniu statystyk Twojej aktywności na stronie. W każdej chwili możesz zablokować lub ograniczyć umieszczanie plików cookies (ciasteczek) w Twoim urządzeniu zmieniając ustawienia przeglądarki internetowej. Ustawienie lub pozostawienie ustawienia przeglądarki na akceptację cookies (ciasteczek) oznacza wyrażenie przez Ciebie świadomej zgody na takie praktyki.

OK, rozumiem i akceptuję
Europejski nakaz ochrony - wspólne wysłuchanie komisji FEMM i LIBE

W czwartek, 12 października 2017, w ramach komisji FEMM odbyło się wysłuchanie dotyczące wdrażania oraz skuteczności działania Europejskiego Nakazu Ochrony (European Protection Order) - dyrektywy z grudnia 2011r., która ustanowiła mechanizm wzajemnego uznawania środków ochronnych dla ofiar przestępstw (w szczególności dla kobiet, częściej niż mężczyzn, doświadczających przemocy domowej).

Narzędzie to jest oparte na zasadzie wzajemnego uznawania, co oznacza, że nakazy ochrony wydanych w jednym państwie członkowskim należy uznać i egzekwować w innym państwie członkowskim.

Współsprawozdawcami raportu dot. implementacji EPO w komisji FEMM i LIBE są Jiménez Becerril (EPP, Hiszpania) i Soraya Post (S&D, Szwecja).

Soraya Post w sprawozdaniu zaznaczyła, że implementacja EPO wymaga szerokich zmian. Zwróciła uwagę, że w ciągu kilku lat od uchwalenia dyrektywy wydano jedynie 7 decyzji, (z czego cztery z nich w Hiszpanii, dwie w Niemczech i jedna na terenie Włoch), co może świadczyć o dużej nieskuteczności europejskiego nakazu. Wymieniła kilka argumentów, które mogą się do tego przyczyniać, w szczególności zwróciła uwagę na brak wiedzy o istnieniu takiego narzędzia jak EPO, brak harmonizacji przepisów wśród krajów członkowskich, brak zaangażowania Komisji Europejskiej.  Za bardzo istotny problem uznała także brak skuteczności w sytuacjach transgranicznych (np. w postaci przemieszczania się po obszarze UE w celach zarobkowych) czy objęcie ochroną jedynie osoby wnioskującej (pomijając np. dziecko, które także może być narażone na przemoc) powodując konieczność wydania decyzji dla każdej osoby indywidualnie.

Jiménez Becerril odnosząc się do wypowiedzi przedmówczyni zaproponowała rozwiązania, które mogłyby pomóc w przezwyciężeniu tego problemu. Przede wszystkim podkreśliła wagę zwiększenia świadomości o istnieniu EPO oraz o zapewnieniu łatwego dostępu do wszelkich informacji z nim związanych. Wspomniała także o odpowiednim przygotowaniu technicznym - m.in. o utworzeniu rejestrów na poziomie UE, promocji usuwania barier językowych, szkoleniach i kampaniach informacyjnych dla policji, prawników, sądownictwa i innych kluczowych organów.