28 listopada 2017 r. europosłowie Komisji ENVI zebrali się by ocenić siódmy program działań UE na rzecz ochrony środowiska, który obowiązuje od 2013 do 2020 roku. Polska przystąpiła do Unii Europejskiej w czasie trwania szóstego programu działań na rzecz ochrony środowiska, który zakończył się w 2012 roku i otrzymał krytyczną ocenę Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (EKES). Pomimo złej oceny EKES, 20 listopada 2013 r. Parlament Europejski zdecydował się wcielić w życie siódmy, jeszcze ambitniejszy, program. Przewiduje on systematyczne i wielopłaszczyznowe przekształcanie Unii Europejskiej w zasobooszczędną, zieloną, niskoemisyjną gospodarkę, przy jednoczesnym zachowaniu jej konkurencyjności.

W związku z szerokim spektrum działania, siódmy program nie może być rzetelnie oceniony przez żadną europejską agencję, ponieważ nie ma takiej, która monitorowałaby wskaźniki we wszystkich dziedzinach gospodarki i środowiska, na które ma on wpływ. Parlamentarzyści zwrócili uwagę na niekompletność danych, zwłaszcza w dziedzinie bezpieczeństwa żywności i czynników wpływających na czystość powietrza w miastach. Wielu członków Komisji ENVI opowiadało się za zdwojeniem wysiłków mających na celu pogłębienie spójności działań programowych, a także dogłębne przeanalizowanie czynników mających bezpośredni i pośredni wpływ na poprawę bioróżnorodności oraz czystości powietrza. Uwadze Komisji nie umknęło złe rozporządzanie funduszami na poziomie unijnym, pochwały doczekał się za to sposób wydawania pieniędzy na poziomie państwowym i lokalnym.

Członkowie debaty byli zgodni, co do oceny założeń jak i poziomu realizacji siódmego programu, jednak w kwestii przyszłych działań Unii na rzecz ochrony środowiska, pojawiły się rozbieżności, bowiem jedna część europosłów myśli już o planie ósmym, a ci ostrożniejsi domagają się zrealizowania do końca założeń planu siódmego nawet, jeśli miałoby do tego dojść z opóźnieniem